استرس سرمایی و شروع آسیت

سندرم افزایش فشار خون ریوی (Pulmonary Hypertension Syndrome (PHS or Ascites یکی از علل عمده تلفات و شیوع بیماری در تولید نیمچه های گوشتی امروزی است. به نظر می رسد ژنتیک، محیط، و مدیریت همگی موجب ایجاد اتفاقاتی باشد که باعث به اوج رسیدن سندرم آسیت می شود. به طور کلی پیشنهاد شده است که سرعت متابولیک بالای لاین های نیمچه های گوشتی امروزی موجب افزایش تقاضای اکسیژن شده، مخصوصا در محیط سرد یا هنگامی که پرندگان با جیره های مغذی با چگالی بالا تغذیه می شوند. در چنین شرایطی، در نیمچه های گوشتی امروزی سیستم تنفسی- قلبی به طور متناسب توسعه نیافته و نمی توانند میزان اکسیژن مورد نیاز را برآورده کنند و در نتیجه موجب هیپوکسمی (کمبود اکسیژن در خون) می شود. سطوح بالای هماتوکریت و تنگی عروق از عواقب هیپوکسمی است که منجر به افزایش ویسکوزیته/فشار و کاهش اشباعیت خون از اکسیژن می شود. بنابراین، قلب (بطن راست) می بایست با انقباض بیشتر به کمبود اکسیژن غلبه کند و با بازگشت خون سیاهرگی مقابله کند و در نتیجه مانع افزایش فشار خون ریوی و نارسایی قلبی شود.

کنترل تغذیه ای

استفاده از سطوح مختلف مواد مغذی در جیره هنوز حوزه تحقیقات مهم در تغذیه طیور است، زیرا شیوع آسیت را تحت تاثیر قرار می دهد. بر اساس پیشنهادات، پراکسیداسیون لیپید ممکن است موجب تخریب بافت قلبی شده و منجر به افزایش سندرم افزایش فشار خون ریوی شود؛ نقش احتمالی مواد مغذی با خصوصیات “آنتی اکسیدانی” در بسیاری از مطالعات مورد بررسی قرار گرفته است. استفاده از مخلوط سطوح جیره ای ویتامین E و سلنیوم (250IU vitamin E and 0.3 ppm selenium yeast) به طور معنی داری تلفات ناشی از PHS را کاهش داد و نسبت وزن به خوراک (gain: feed) را در نیمچه های تحت استرس سرمایی بهبود بخشید

.(Roch et al., 2000) نتایج بهتری مانند یکپارچگی سلولی به اثرات آنتی اکسیدانی ویتامین E و سلنیوم نسبت داده است.  500mg مکمل ویتامین C در هر کیلوگرم جیره تعداد عروق دیواره ضخیم محیطی ریه ها و بروز آسیت را کاهش داد (Xiang et al., 2002). با این وجود، حجم سلول ها، افزایش وزن و کارایی خوراک تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت (جدول 1).

به علاوه، پیشنهاد شده که ویتامین C ممکن است اثرات مثبت روی کاهش آسیت داشته باشد زیرا رادیکال های آزاد مشتق از اکسیژن را کاهش می دهد (Ladmakhi et al., 1997)، نتایج ارائه شده در جدول 1 نشان داد که ویتامین C به طور چشمگیری موجب کاهش ضخامت عروق ریوی  می شود همانطور که تعداد کمتری از عروق دیواره ضخیم محیطی (TWPV) را نشان داد. بنابراین، ممکن است مقاومت در برابر جریان خون که در عروق ریوی جوجه های گوشتی دیده شده را کاهش دهد.

تجویز روغن کتان (50 گرم در هر کیلوگرم جیره) برای جوجه های گوشتی که تحت شرایط کم فشار(مناطق کم فشار) هستند افزایش ضخامت بطن راست را کاهش داد، هماتوکریت و مقدار هموگلوبین؛ تغییر شکل اریتروسایت ها افزایش یافت و ویسکوزیته خون کاهش یافت (Walton et al. 1999) (جدول 2).

جیره های حاوی روغن کتان (50 گرم در هر کیلوگرم جیره) مقدار اسیدهای چرب غیراشباع در غشای اریتروسایت ها را افزایش داد، بنابراین سیالیت غشا و تغییر شکل اریتروسایت ها افزایش می یابد (شاخص فیلتراسیون کمتر؛ جدول2). روغن کتان از نظر آلفا- لینولئیک اسید غنی است، که پیش ساز ایکوزاپنتانوئیک اسید (EPA, 20:5 n-3) و دوکوزاهگزانوئیک اسید (DHA, 22:6 n-3) می باشد. EPA و DHA ممکن است بیشتر به پروستاسایکلین ها متابولیزه شوند. PGI₃ و PGI₂ بعنوان شل کننده کرونر عمل می کنند و پیشنهاد شده است که نسبت بالاتر جیره ای n₃/n₆ اسیدهای چرب موجب افزایش تولید ترکیباتی شود که مقاومت در برابر جریان خون را کاهش می دهد (Walton et al., 1999). مطالعه دیگری اثر روغن کتان در جیره و آنتی اکسیدان ها را روی بروز آسیت در جوجه های پرورش یافته در دمای پایین را ارزیابی کرد. هر چند نتایج از نظر آماری معنی دار نبود، گروهی که 50 گرم بر کیلوگرم جیره روغن کتان دریافت کردند بروز کمتر آسیت را نشان دادند و نسبت بطن راست به کل بطن ها در مقایسه با گروهی که جیره کنترل را دریافت کردند، کاهش یافت (Walton et al., 2001).

شواهدی وجود دارد که گنجاندن  1000mg کربنات پتاسیم در یک لیتر آب آشامیدنی ممکن است روش عملی برای افزایش اکسیژن رسانی به خون (PaO₂) جوجه های گوشتی و شاید بعنوان عامل پیشگیری کننده برای کاهش تلفات ناشی از آسیت عمل کند (Shlosberg et al., 1998). به همین ترتیب، پرندگان تغذیه شده با جیره های با بیکربنات بالا و کلراید کم، افزایش فشار خون ریوی کمتر و وزن قلب کمتری نشان دادند، و این روش بعنوان راهی بالقوه برای کاهش افزایش فشار خون ریوی و آسیت در جوجه های گوشتی پیشنهاد شده است (Squires & Julian, 2001). افزودن 1% بیکربنات سدیم به جیره جوجه های گوشتی تلفات ناشی از آسیت را کاهش داد. این کاهش به طبیعت آلکالین بیکربنات سدیم نسبت داده می شود و احتمال دارد آلکالوز را القا کند (Owen et al. 1994). به طور کلی، پیشنهاد شده درمان هایی که بالقوه باعث القاء آلکالوز شده ممکن است بروز آسیت را کاهش دهد، در حالیکه ممکن است درمان های با اثرات اسیدی تشدید کننده آسیت باشند.

نشان داده شده است که جیره مکمل شده با 1% ال- آرژینین به طور معنی داری نسبت بطن راست به کل بطن ها و تلفات کل آسیت را کاهش دهد (Wideman et al., 1995). پیشنهاد شده است که ال- آرژینین بعنوان سوبسترای نیتریک اکساید، گشاد کننده عروق ریوی درون ریز قوی، هنگامی لازم است که در سطوح بالاتر از نیاز برای رشد حداکثری افزوده شود.