پروپیلن گلایکول به عنوان پیش ساز سبب تولید گلوکز بیشتر از کبد می شود و در نتیجه باعث افزایش گلوکز خون می گردد و به دفع کتون بادی ها کمک کرده و متابولیسم عمومی را تسریع می بخشد.

پروپیلن گلایکول خوراکی بدون تغییر جذب می شود و سپس متابولیزه می گردد تا به شکل اگزالواستات (که برای متابولیسم استیک اسید و بوتیریک اسید ضروری است) و یا گلوکز در آید. تجویز پروپیلن گلایکول نسبت به تجویز گلوکز ترجیح داده می شود زیرا گلوکز باید به صورت تزریقی داده شود و اگر به صورت خوراکی داده شود در شکمبه تخمیر شده و کتوز را تشدید می کند. پروپیلن گلایکول مدت زمان اثر طولانی تری نسبت به گلیسرول دارد.

از طرف دیگر کولین با انتقال چربی ها از کبد به متابولیسم اسید های چرب کمک می کند. سولفات کبالت نیز با کمک به تولید ویتامین B12‌ سبب بهبود متابولیسم کربوهیدرات، پروتئین و چربی گردیده و از بی اشتهایی جلوگیری می کند.